Ang Paglipas Ng Bagyo

Pangako kong hahawakan ko ang kamay mo. Uupo akong kasama ka at matutuwang panoorin 'tong kasama ka. Tatawanan ko ang kidlat. Kikiligin ako sa kulog. Titikman ko ang ulan. Papakiramdaman ko ang hangin. Kapag ngumiti na ang haring araw, bakas na lang ng mga tubig ulan ang maiiwan. Kasabay ng kanyang pagngiti, ang pagpawi sa aking ngiti.

At isang araw, iiyak ako sa isang bagyo na lumipas na. Yung bagyong hindi ko na maaaring ikasiyang kasama ka.

Nadala ng nakalipas na bagyo ang tapang ko, ang ngiti ko at ang pag-ibig ko. At para sa mga bagyong darating, kakatakutan ko na kayong harapin dahil wala na siyang kasama ko.