Wednesday, November 16, 2011

Ang Paglalaro

Iligpit mo naman ako. Basta-basta mo na lang akong iniwan. Lumingon ka nga, tinanong mo lang ako kung may tyansa ka pa sa akin. Malamang hindi ako makakasagot. Tumuloy ka sa paglakad, tapos sinara mo na ang pinto.

Ang totoo lang, gusto kong sabihin na ayoko na ng laro. Ayoko na lang kasi na andyan ka nga, pero maglalaro lang tayo. Alam ko dumating ako sa buhay mo bilang laruan, yun din ang kasunduan, pero hindi din pala masayang makipaglaro. Mas lalong hindi masaya 'pag gusto ka ng seryosohin ng puso ko pero binitawan mo lang ako. Nakalimot ako sa usapan, laro nga pala. Pero nakalimot ka din sa usapan, sabi mo hanggang December pa tayo.

Ang hirap makipaglaro. Akala ko masayang hindi ipusta ang puso, yun pala, mas mahirap na walang pinupusta. Next time, pag makakasalubong kita, sana seryoso na yung puso ko. Sana hindi sayo pero sa taong seseryoso din sa akin kahit maglalaro lang dapat kami.

1 comment:

May karapatan kang ipahayag yan. Tongue in a lung, wag kang tatameme.