Nasa huli ang pagsisisi pero wala sa akin ang salitang yun. Lalo na sa larangan ng pag-ibig. Hindi dahil hindi ako marunong magkamali. Siguro tumatak lang sa akin na bago ako magkamali, may punto sa akin na ikinasaya ko ang pagkakamaling iyon. Parang 'pag kumain ako ng sisig, di ko naman iisipin kung mahihighblood ako. Ang importante, nalasap ko siya hanggang sa handa na akong harapin kung ano mang mangyari. Kung mahighblood ako, mangyayari yun na naging masaya ako. Kung magmahal ako, ang mahalaga, kada segundo maging masaya kami. Kung ano man ang mangyari, mas importanteng ang panghahawakan ko, yung masasayang alaala sabay ng pagkain ko ng Sisig ng hindi nagsisisi.
No comments:
Post a Comment
May karapatan kang ipahayag yan. Tongue in a lung, wag kang tatameme.