Ang Kakwentuhang Anghel

May bitbit tayong mga salita. Mga salitang kayang pantayan ang nararamdaman natin. Sa kada araw, normal ang kwentuhan. Sa kada kwentuhan, mas normal na may lagi kang taong sinasambit. At sa dalas kong makipagkwentuhan, di mo alam, pero laman ka ng bawat kwento ko.

Kinakalat ko sa iba kung sa papaanong isang anghel ay sinipa ng langit pababa sa lupa. Kinasisiya kong banggitin na di lahat ng anghel, payat. Yung iba, parang ikaw, mabait. Napapangiti akong ikaw ang madalas kong ikwento, pero mas masaya ako 'pag ikaw mismo ang kakwentuhan ko.

Ikinatutuwa kong tumaba ka at hinulog ka ng langit dahil di ka na kaya ng ulap. Ikinatutuwa kong nahulog ka at lumagapak sa tabi ko. Ikinatutuwa kong nung nagkatabi tayo, hinarap natin ang reyna ng Filipino, at sabay nating winasak ang tahimik niyang kaharian. Ikinatutuwa kong mas pinili mong kausapin na ako kaysa sa lasenggero mong katabi ('Pag nagkataon siya na sana madalas mong kakwentuhan) Mas ikinatutuwa kong, ilang taon man ang lumipas, alam kong di ka mawawala, di dahil di ka na kaya ng pakpak mo, kundi dahil alam kong masaya ka na sa lupa kasama ako, at kaming lahat. Alam kong di ka na matututong lumipad, wag na please? Dyan ka lang, Soulmate.


***Happy birthday sa aking super duper hyper over grabeng Soulmate. Sana tumaba ka pa kasabay ng pagtaba ng puso ko na super duper hyper over grabeng para na tayong magkapatid.♥