Ang Natatakot Sayo

Ikaw:
Di mo alam na sa ginagawa mo, sa pinapakita mo, sa pinaparamdam mo, sinasadya mo man o hindi, natatakot ako sayo, sa lahat ng pwedeng mangyari.

Iniiwan mo ako, para mo akong iniiwan ng hindi mo namamalayan. Parang ang saya saya mo na wala ako. Parang okay ka lang talaga kahit wala ako. Naiisip mo ba ako? Naiisip mo pa ba ako kapag masaya kang kasama ang iba? O naiisip mo man lang ba ako kung mag-isa ka, hindi makatulog? Kasi ako, punyetang hindi mo alam na naiisip kita kung malungkot ako, naiisip kita kung masaya ako, naiisip kita, naiisip kita. Naiisip kita, naiisip ko kung ano pa ba ako sayo? Naiisip ko kung saan ba tayo patungo o sa daan na tinatahak nating magkasama, may panahon din na pipiliin mo yung daan na di mo na ako makakasama? Naiisip ko kung parte pa ba ako ng buhay mo o pinipilit na lang kitang gawin mo akong parte nyan? Naiisip kita kada oras, ako ba?

Ito yung putang inang pakiramdam na hindi ko alam kung anong eksaktong kailangan kong gawin. Para akong asong nag-aantay ng oras ng amo ko, na wala ako sa pwesto magtanong, o manghingi ng oras. Para akong tanga na kung magmamakaawa sa oras mo na hindi naman dapat.


Siya:
Pag-iisipan natin 'to. Hindi naman sa ganyan.


Ikaw:
Habang pinipilit mong magkunwaring ayos lang ang lahat

Yan lang ang kaya mong sabihin? Sige.

Pero nanginginig ka na sa takot, takot na takot ka na habang ikaw ginagawa mong parte sya ng buhay mo araw-araw, hanggang sa puntong yan, di nya man lang masagot kung ano pa ang parte mo sa buhay nya


PS. Ate E, alam mo ang stand ko dito. When it comes to love, lagi kong pinanghahawakan na give it your all. At the end of the day, kung iiwan ka man niya, hindi mo naman magiging kawalan ang taong di ka mahal, siya ang kawawa kasi mawawalan siya ng taong kaya siyang mahalin ng buong buo. :)