Ang Biglaan Na Lang

Ikaw yung pag-ibig na biglaan - yung biglaang dumating, biglaang nagpasaya, biglaang nagpakilig, biglaang naging parte ng araw-araw ko, biglaang minahal ako, biglaang nakita ko yung sarili ko na biglaang nagmahal muli at bigla ka ding nawala. Biglaang naglaho. Biglaang umayaw. Biglaang bumitaw. - yun yung nasa isip ko noon.

Di ko maalala kung papaano nagtapos, basta alam kong biglaan. Biglaan ding nagtapos. "Di mo ako binalikan" ang naaalala kong sinabi mo sa akin noon. At sa eksaktong pagkakataon kwinestyon ko noon kung paano ako babalik sa isang taong di ko iniwan. Papaano ako babalik sa isang taong di ko naman binitawan? Paano ako babalik kung di naman ako ang kumawala? Paano ako babalik kung di ko na rin makita yung sarili ko na kakapit sa isang taong paulit ulit akong binibitawan ng biglaan? Kaya di ako bumalik. Kaya di kita kinayang balikan.

Biglaan din lang, naisip ko kung ano yung gusto kong tao sa buhay ko, at baka nga siguro, kahit sa punto noon na mahal na mahal kita, hindi ikaw yun. Na biglaan kong natanggap, hindi ikaw yung taong pang habambuhay para sa akin.

Alam mo yung gusto ko? Gusto ko yung taong gugustuhin din ako sa buhay niya at eksaktong alam ko yung lugar ko sa buhay nya, hindi lang laro, hindi yung manghuhula ako kung seryoso ba kami o baka landian lang. Gusto ko ng totoo. Gusto ko ng seryoso. Gusto ko nung alam kong ako lang at di ganun siya sa lahat. Gusto ko nung papanindigan ako, kami. Gusto ko yung ngayon maayos kami at di yung iisipin ko kung bukas ano kami at kung mararamdaman ko pa ba siya. Gusto ko yung taong kapag nag-umpisa, susubukang umiwas sa pagtatapos. Yung di ako binibitawan. Yung di ako basta bastang iiwanan ng ilang araw, tapos biglaang magpaparamdam. 

Di man ako babalik, di man ako makakabalik, di man tayo babalik, pero salamat. Salamat.



PS. Nagising ako mga 2am ngayon (March 6, 2018) at yung blog na gusto kong isulat bago ako matulog, yun sana gagawin ko pero nung magcheck ako ng blog, nakita kong may comment yung isang blog entry ko this year. 

PPS. Nakalimutan ko man ang maraming bagay sa atin pero di ko kakalimutan yung surpresa mo nung kakapasa ko ng boards, nung sa kada birthday ko may cake ka para sa akin kahit alam nating wala kang pera. Salamat, Boom (CLL)