Hinawakan mo ako. Tinunaw mo ako sa ngiti mo nung tumingin ka sa akin. Binulungan mo akong mahal mo ako. Inuuto mo lang naman siguro ako, pero yung puso ko, nagpauto naman sayo. Masaya lang ako. Masaya akong magpapauto kung pag-ibig mo yung papaniwalaan kong meron ako.Pero bakit ganun? Di pa man nag-uumpisa, nasaan ka na? Di ko pa nalalasap yung saya, binabawi mo na? Di mo man lang ako hinayaang maramdaman yung mga bagay na karapat dapat para sa akin. Di mo man lang ako hinayaang maramdaman yung pagmamahal mo, kahit kunwari lang.
Nakalimutan mo yata, di naman ako parang chichirya. Wala namang "TEAR HERE" yung puso ko ha? Bakit winasak mo? Bakit kailangan mong buksan 'to kung hindi mo naman pala kayang buksan yang puso mo para sa akin? Bakit kailangan mong saktan ako?
***Hindi mo malalaman na para sayo 'to, ganyan ka naman. Akala mo iba kasi gusto ko, ikaw kasi talaga si SUPERMAN. SUPERMAN-hid. Sana ako na lang si Katerina mo, Pakshet!
No comments:
Post a Comment
May karapatan kang ipahayag yan. Tongue in a lung, wag kang tatameme.