Ang Kaligtasan Mo

Wag kang papasok sa gate ng buhay ko. Wala namang nakakaengganyo talaga sa loob. Mahilig akong magkwento. Mas mahilig akong magreact. Madalas akong tumawa. Mas madalas akong nababaliw. Wala naman talaga kasing espesyal dito kaya unahin mo ang sarili mo. Unahin mo ang kaligtasan mo. Wag kang tutulad sa ibang umasa sa akin. Wag kang tutulad sa iba na pinilit pumasok kaya ilang taon na ang lumipas, nasayang lang sa akin. Hinding hindi ako nagpapaasa. Mas lalong hindi ako nagpapa-antay. Hindi ko din alam anong nakita nila para mag-antay ng ganun sa akin. Apat na taon sa kanya? Tatlong taon sa isa? Limang taon sa isa pa? Hindi ako karapat dapat.

Please lang, lumayo ka na. Please lang, wag kang tutulad sa kanila. Please lang, wag mo akong hahabulin. Gusto kong hinahabol, pero madalas di na ako natututong lumingon. Baka di kita kayang tignan katulad ng pagtingin mo sa akin. Sige na, unahin mo ang kaligtasan mo hanggang di ka pa naiipit sa gate ko. Sige na, lumayo ka na hanggang hindi ka pa natututong magsayang ng taon para sa akin. Sige na, bumuo ka na ng buhay na walang ako. Please lang.