Ang Keso

Keso ka at ako ang Spaghetti. Masarap naman na mabuhay na ganito ako. Pwede ako kahit walang kesong katulad mo. Swak na swak na ako sa sarili ko lang. Masaya ako, higit pa sa kuntento. Pero nandyan ka, nandyan ka lagi. Simula ng natikman mo yung buhay kasama ako, hindi ka na kailanman natutong lumayo. Kahit na kinudkod ka na at lahat, nasaktan na kita ng paulit ulit, hindi ka pa rin bumibitaw sa pag-asang hindi ko kailanman ibinigay sayo.

Tatlong matagal na taon na, andyan ka pa din. Nakatikim ka na ng buhay kasama ang ibang pasta pero bumabalik ka pa din. Masyado kang matibay. Gusto ko lang malaman mo na masaya akong nandyan ka, kaso, keso, hindi ko kailanman kayang ibigay ang pag-ibig na lagi mong hinahain sa akin. Alam kong hindi ka humihingi ng kapalit pero alam kong patuloy ka pa ring umaasa sa pag-asang malabo. Alam kong tuloy-tuloy kang umaasa sa hindi ko pagpapaasa sayo.

Huwag mo ng sayangin ang mga susunod na taon. Huwag mo na akong hahabulin, kahit di ako marunong tumakbo, kailanman, hindi ko kayang turuan yung puso ko. Swak na para sa aking kaibigan kita, hindi kailanman ka-ibigan.