Hindi dahil birthday ko nung gabing yun.
Hindi dahil may nagpakilig sa akin.
Hindi dahil may gustong bumalik.
Hindi dahil may nanindigan.
Hindi dahil may nakaalala.
Hindi dahil may nagpahalaga na.
Hindi dahil may nagbigay importansya na.
Kundi dahil bumitaw na.
Bumitaw na ang matagal na akala ko’y di makakabitaw.
Bumitaw kahit ayaw naman talaga.
Bumitaw dahil kailangan.
Bumitaw dahil di na pala dapat ipaglaban yung taong di ka ipaglalaban.
Bumitaw dahil sa patagong paghahanap ko sayo, yung puso ko baka di na kayanin pang pigilan na hanapin kang muli.
Bumitaw dahil sa liit ng mundo nating dalawa ngayon, gusto kong maging malaki ‘to para di tayo magtagpong muli, para di mo kailanganing umiwas, para di ko kailanganing magpanggap na ayos lang yung di mo pagpansin.
Bumitaw kahit sa tuwing nakikita kita, wala akong gustong ibang gawin kundi kausapin ka, yakapin ka pero sa parehong pagkakataon, sa tuwing nakikita kita, nadudurog ako.
Bumitaw dahil oo nga pala, nung kayang kaya kitang panindigan at piliin, para kang bula, nawala.
Bumitaw dahil nagpaalam ka ng patago.
Bumitaw dahil matagal ka namang bumitaw na.
Bumitaw na ako.
Sa wakas, nakabitaw na ako.
Sa wakas.
Hinding hindi na ako ulit magtatanong kung bakit di mo ako pinansin.
Hinding hindi na ulit ako magtataka.
Hinding hindi na magnanakaw ng sulyap sayo.
Susubukan.
No comments:
Post a Comment
May karapatan kang ipahayag yan. Tongue in a lung, wag kang tatameme.