Ang 2017

Di ko alam kung paano tamang simulan ang nagtapos na. Di ko alam kung paano ako hahanap ng mga tamang salita para sa nagpaalam na. Di ko alam kung paano nararapat na alalahanin yung dumaan na. 

Kaya ganito na lang:

Salamat, Panginoon.

Grabeeeee! Nung 2016, parang gumuho mundo ko lalo nung na-stroke yung tatay ko. Sabi ko, di ako uuwi hanggang di ko kasama tatay ko na umuwi. Kung ilang araw sya sa ospital, ganun din yung araw na nandun ako. Habang buong pamilya ko, umiiyak, kailangan maging malakas ako, lalo para sa Mama ko, mga kapatid ko, lalo kay Papa. Di ko gets pero sabi ko may rason yun. Sa parehong taon, iniwan ako at nilalaban ko yung Clerkship pero hello, unli removals. Yung naiba lang, pinagdasal at nilaban ko ng todo yung Clerkship. Di ko alam paano magiging okay, pero kaya pala nangyari yun dahil may mga rason. Salamat sa mga rason, Lord. Kakaiba.

Nagsimula yung 2017 na naka-V neck ako sa ospital kasi di ko akalain na magiging Clerk ako. Kasama si Chaar (yung bestie ko sa Med school), nagsimula yung pagduduty ko kasama ang mga bagong mga kagrupo (Quatro) at ang ibang seniors namin. Takot na takot ako. Di ko alam kung kakayanin ko kasi feeling ko kulang ako sa alam kaya sabi ko sa sarili ko lahat nung kakulangan ko, pupunan ko ng kasipagan at walang pagod na pagtatanong para matuto ako. Di ko alam mag-IV, NGT, Foley Cath at lahat ng iba pa. Totoo lang, ni hindi ako marunong mag-BP nung simula. Pero nagtapos lahat. Natapos yung buong taon na hindi ako nag-absent, na lahat ng code, kahit pagod na ako, bibigyan natin ng magandang laban sa buhay, na lahat ng kakayanin ko, gagawin ko at yung di ko alam, susubukan kong alamin.

Sa dami ng nakasama ko sa Clerkship, di ko alam paano iisa isahin pero salamat Quatro, Manus Vita, mga seniors namin noon, baby JIs, residents, consultants, departments, nurses, kuyas at ates at sa restaurants na open para busugin kami while on duty.

Sobrang sarap balikan kahit tapos na.

Sobrang sarap alalahanin kahit wala na.

Salamat Lord. Ikaw lahat ng ‘to.

Happy new year sa lahat! <3

PS

Hello, 2018. 

Kinakabahan na naman ako sa bagong simula pero willing akong magsimula ng paulit-ulit.

Naeexcite na din ako sa graduation, Manus Vita. Congrats sa atin!

Ang Pang-Habambuhay

Sa byahe ng buhay mo, ang daming beses kang nagmahal. Iba’t ibang pag-ibig, sa iba’t ibang tao pero lahat totoo, lahat seryoso, lahat inakala mong sila na ang makakasama mo sa pang habambuhay, sana, malaking sana noon pero hindi. Hindi nangyari.

Paulit-ulit. Di ka napagod.

Umibig ka. Nasaktan ka. Umiyak. Humagulgol. Naghabol. Nagtanong. Nagparaya. Naghilom. Nagmahal muli.

Nagmahal ka ulit.

Paulit ulit. Di ka napagod. 

Di ka napagod na sa dulo darating yung pag-ibig na para sa iyo.

Pinagdasal mo.

Paulit ulit. Di ka napagod.

Di ka napagod na sa pagdarasal mo, maririnig ka ng Diyos at ibibigay ang taong para sa iyo.

At dumating siya.

Siya na ipinagdasal ka din.

Siya na hindi lang tinumbasan ang pag-ibig mo, ibinigay pa sayo ang lahat ng pag-ibig nya.

Siya na hindi ka iniwan, pinanindigan ka pa.

Siya na hindi lang humawak sa kamay mo, sinigurado nya pang malaman mo na kahit kailan di ka nag-iisa.

Siya na di lang salita ang “Mahal kita” kasi ipinakita nya, ipinaramdam nya.

Siya na kaya pala di ka pwede sa ibang tao, kasi sa kanya ka lang pala dapat.

Siya na tinanggap ka ng buong buo, ang nakaraan mo, ang kasalukuyan at sasamahan kang harapin ang mga kinabukasan.

Siya na sasamahan ka araw-araw, pang habambuhay.

At sa pang habambuhay, hindi matatapos ang kwento ng pag-ibig ninyo.

At sa pang habambuhay, di ka na muling mag-iisa

At sa pang habambuhay, may taong papanindigan ka.

At sa pang habambuhay, hindi ka na mag-iisip kung sa susunod na mga araw mawawala na ang lahat.

At sa pang habambuhay, di matatapos ang “Mahal kita”

At sa pang habambuhay, kayo.

Kayong dalawa.

PS

Poks, you know that I love you so much and I am so happy to have witnessed your wedding. I felt the love, Poks. Simple pero totoo. Di kumplikado. Di mahirap. Yung pag-ibig na pinanindigan ka nung di ka kinayang panindigan ng iba. I am truly happy for you, my dearest Poksy. I will still be here for you, always.

PPS

Tongue in a lung, kuma-crying session na naman tuloy ako. Sarap ng pag-ibig❤️ Sa tamang oras at tamang tao, magiging handa ulit ako, pangako. Di din ako mapapagod.

Ang Sana Tumugma

Sa paglipas ng araw, parang hinahanap ko yung pagkutitap mo, kada araw iba pero pareparehong napapasaya ako. Di ko napansin na unti-unti kang nagiging parte nung buhay ko. 

Totoo lang minsan malabo ka, madalas magulo ka, minsan di kita matignan ng derecho pero sa parehong pagkakataon gusto din pala kitang makita.

Kapag tugma na ang mga salita ko, sa iyo.

Kapag tugma na ang tugtugin nating dalawa.

Kapag tugma na ang kabog ng dibdib.

Kapag tugma na ang lahat, sa iyo ko lang gugustuhing tumugmang muli. 
Sayo lang, wala ng iba.

Sa tamang oras.

Sa oras na tutugma tayo.

Sana tumugma.

Kung hindi man, napasaya mo ako.

Kung hindi man, pinakilig mo ako.

Kung hindi man, salamat kasi sinamahan mo ako sa konting byahe na meron tayo.

PS

Merry Christmas everyone! <3

Tandaan natin, sa Diyos galing ang lahat ng pagtutugma at hindi pagtugma. Kahit ano pa man, alam Niya ang nararapat sa atin.

Happy birthday, my Lord.

Ang Pwede Ba Talaga Yun?

Pwede ba talaga yun?

Pwede ba talagang malabo pero malinaw?

Pwede ba talagang yun lang tayo pero parang hindi?

Pwede ba talagang yumakap ka sa akin na di ko iisiping matatapos yan?

Pwede ba talagang magtawanan tayo na alam kong meron pa ulit sa mga susunod na araw?

Pwede ba talagang wag magtapos?

Pwede ba talagang kahit dun na ang paalam, tayo walang paalam?

Pwede ba talagang hawakan mo ako at hahawakan din kita, at sa mga susunod na mga taon, di ko na gugustuhing mawala ka?

Pwede ba talagang masanay na nandyan ka?

Pwede ba talaga?

Sabi ko, ngayon lang ako magiging masaya sa pagtatapos. Meron kasing mga pagtatapos na gusto mong makamtan pero di ko naman kasi inaasahan na bago ako magtapos, darating ako sa punto na hihiling na sana matagal na kitang pinahalagahan.

Dec 14, 2017

Ang Iba’t Ibang Clerks

5 days to go na lang, matatapos na din akong maging Medical Clerk, sa wakaaaas! Ngayon, sa ilang buwan na naging Medical Clerk ako, meron talagang iba’t ibang klase ng mga clerks.

1. Toxic

May mga clerks na magmamakaawa ka na wag pumasok dahil maramdaman pa lang ng ward mo na parating na sya, nagsisidatingan ang mga pasyente o nagiging toxic yung mga pasyente mong stable. Yung kahit pa yata ang Psychiatry rotation mo na dapat benign talaga nagiging toxic kapag andyan sya.

2. Feeling Toxic

Ito yung clerks na feeling busy, feeling natotoxic. Yung tipong madami kayong dapat gawin, pero sya sa buong araw, SOAPing lang ng isang pasyente ang naiambag nya. Hahahahuhuhu!!! 

3. Benign

Nagkakagulo ang lahat, di mo na alam saan huhugot ng tulong sa duty mo pero nung andyan na sya, shiyeeeet! Bat nawala lahat ng pasyente? Bat naging stable lahat ng toxic? Pakshiyet. Benignnnnn.

4. Kalawit

Sa di mo din maintindihan na pangyayari, yun nagsabay-sabay namatay yung patients mo na dapat stable, na dapat okay na, na halos pauwi na. Andyan na kasi sya, ang kumakalawit na clerk. 

5. “Deck na ako”

Yung clerk na nagdecide sa sarili nya na magdedeck na sya matulog. Hindi tayo, kundi sya lang. All by myself ang peg nya. Sana mag-isa na din lang sya sa rotation.

6. Parent

Mga magulang. Mga clerks na talagang may paraan para manggulang sa kapwa nya clerk. Yung di agad magbebreak kapag deck nya na at aabusuhin gagawing break nya kapag toxic na. Yung dapat tamang hati sa gawain pero sa kanya gagawa sya ng way para magmukha syang busy at walang choice mga kasama nya kundi gawin pati yung dapat nyang gawin.

7. Sakitin

Sakitin kapag toxic. Healthy kapag di toxic. Meron din namang totoong sakitin pero sakit sa bangs kapag ka-pair mo yung mahilig umabsent. Kung single ka, pati ba naman sa duty, single ka pa rin?

8. Ma

MAsandal, tulog. MAupo, tulog. MAgka-time, matutulog. Wala syang ginawa kundi matulog. Di lang antukin, sabik na sabik sa tulog. 

9. Forever fresh

Yung kahit nagduty na kayo ng 24-48hrs straight, ikaw mukha ka ng tinapa, sya fresh na fresh looking pa rin. 

10. Forever from

Preduty ka lang pero mukha kang from. Kakaduty mo pa lang pero mukha kang from. Kapag from ka na, mukha ka ng walking zombie.

11. Wadapak, laging gutom

With feelings ‘to dahil sa dami ng kailangang isipin sa duties, isa lang napatunayan ko, badtrip ako kapag gutom. Sa konting beses na nagalit ako, madalas dahil sa pagkain. Hahaha

12. Asthmatic

Mga clerk na puro “neb” Yung tipong Marlboro q6 tapos sana may chest physiotherapy din after. Ganern.

13. Always late

Kahit anong ospital na rotation nyo, kahit anong gawin nya, talagang late sya. Di mo din gets kung bakit, basta late sya. Better late than later. Hahaha

14. Girl, Boy, LGBT

Bakla? Tomboy? Bi? Lalaki? Babae? Yung di mo sigurado ano talaga sya pero wala lang, gusto mo lang siguraduhin, at kapag nagtanong ka, at sumagot sya, di mo din naman papaniwalaan. Or kung si crush tatanungin mo kung tomboy sya, para may chance ka (Haha!!) or kung bakla yung crush mo, keber, yummy naman e.

15. Monitoring machine

Yung wowzy, tinalo pa ang F1 sa bilis mag monitor. Sana di lang QT, pero magulat ka, ang hawak nya lang pulse ox, andun na pati BP at temp. Haha! Nakakatawa ‘to pero as much as possible don’t do this. Makakatapos ako ng clerkship na lahat bitbit ko sa monits. Kapag pagod ka, isipin mo na lang pamilya mo minomonits mo. Kung kinaya ko, kakayanin nyo din. 

16. Daming time

Yung clerk na feeling madaming time kaya kung mag Q1 aabutin na ng Q2, at aabutin na ng Q4. Yung mabagal pa sa matabang pagong kumilos.

17. Petmalu

Kung may teacher’s pet, itong loding ‘to yung pet ng residents. Yung iba trying hard maging favorite ng residents pero may iba din na kahit anong gawin nila, sila at sila yung gusto ng residents. Wala e, cute e. Hehehe

18. Grrrr

Si ate girl, kuya boy, ate boy o kuya girl na kahit anong gawin nyang pagpapacute o kahit wala sigurong gawin, gigil na ang lahat. Ewan ko, may ganito talaga.

19. Laging may regla

Yung akala mo lagi syang may regla sa init ng ulo nya lagi. Yung parang may kaaway madalas kahit wala naman. Usoooo!!! Pero syempre sa girls naman, kapag magkakaregla, excuse talaga namin yun kasi shit naman, sa di ko gets na dahilan, madali akong mairita at magalit kapag ganun, so feeling ko ganun lahat. Hehe

20. Tamad

Nakakabwisit dahil tamad (From Ian Carampatan. Tawang tawa ako sayo, bro. Hahaha)

21. Nakakabwisit

Yung clerks na di naman tamad pero sadyang nakakabwisit lang. (From Ian Carampatan. Tawang tawa ako sayo, bro. Hahaha)

Hahaha! Wala na akong maisip. Pinag-isipan ko ‘tong maigi kaso hanggang dito lang ang kaya ko. May kilala ka bang mga ganito? Or Ano pa mga pre? Ano pang pagkukulang ko? Sabihin mo lang at idagdag ko.

PS

You are wonderful, clerkship.

Di ka pa man nawawala, namimiss na kita ng sobra.

Sobrang mahal ko ang clerkship.

Ang Iba Ang Ibig Sabihin

Iba ang ibig kong sabihin.

Nung gabing yun, iba ang gusto kong iparating.
Nung napansin ng ibang tao, iba ang gusto kong makuha nila.
Nung tinatanong nila ako, iba ang gusto kong isagot.

Tinanong nila tayo, kung tayo daw ba?
Tinanong ako ng iba pa, ano bang meron sa atin?

Nung sinabi kong wala kang  pag-asa, ibig kong sabihin, ayoko kasing umasa.
Nung sinabi kong wag kang mahuhulog sa akin, ibig kong sabihin, wag kang mahuhulog ng di ko alam.

Simula noong gabing yun, napaisip ako.
Simula nung sinasabi ng iba kung anong nakikita nila sa atin na di ko namamalayan, nakita ko na din mismo.

Sa ngayon ang mahalaga, masaya tayo pareho.
Ang ibig kong sabihin, masaya ako sayo.

PS
10 days to go at pagkatapos nito, makikita ko pa kaya ang ngiti mo?

1:07am 10/15/17

“Kat, di ko na yata kayang magmahal katulad nung pagmamahal ko sayo”

At sa ilang taon na ‘to, yung pag-ibig mo yata yung hinahanap hanap ko. Pero maniwala ka, masaya ako para sayo kasi alam kong di kita minahal ng pagmamahal na deserve mo. I have learned a lot from you, from the relationship we had.

Kung ngayon kita nakilala, kung ganito ako kaayos kita nakilala, di sana tayo nawala, di ka sana nawala noon sakin. 

I will always always always look back on our lovestory and I’ll always be happy to have been loved by you. Thank you for loving me so much. Minahal mo ako ng sobra-sobra. Minahal mo ako nung masaya ako, nung okay ako, pero tanginang minahal mo ako lalo nung ang gulo-gulo ko, nung pati ako di na masaya sa sarili ko, niyakap mo ako ng buong buo.

PS

Isa ka pa din sa paborito kong tao sa buhay ko, M.

Ang Seryosong Usapan Ng Kalungkutan

"Kamusta ka?"
"Okay ka lang ba?"
"Andito ako para sayo."

Sana ganito ka. Sana ganito ang maraming tao sa atin. Di natin alam na sobrang laking parte sa ibang tao yang kakapiranggot na mga salitang yan. Di ninyo alam, pero sa mga salitang yan, masasagip ninyo sila. 

Hindi marami yung may alam nito pero hayaan ninyo akong ibahagi 'tong puso ko dito. Siguro kung merong may alam nito, iilang tao lang, bilang sa daliri ko. (Natatakot ako kasi baka mahusgahan ako dahil dito pero mapanghusga na nga pala ang mundo, wapakels na lang)

2008, sinubukan kong magpakamatay. Nag-overdose ako ng Paracetamol, siguro 20-30 tablets yung tinake ko in 1-2 minutes. Sobrang lungkot ko nung gabing yun, hindi ko alam kanino hihingi ng tulong. Hindi ko alam kung kanino ako tatakbo. Sobrang sama sa pakiramdam. Nasusuka na ako. Nahihilo. Para akong nagpapawis ng malamig. Di ko alam yung eksaktong naramdaman ko pero alam ko nung gabing yun gustong gusto kong mamatay. Madami pa akong banig ng Paracetamol nun na hawak kaso sa di ko nagets na pagkakataon, natauhan ako. Sobrang sama na sa pakiramdam, nawala yung pagkagusto kong mamatay, naisip ko din yung pamilya ko, yung mga taong nagmamahal sa akin. After siguro ng ilang araw o linggo, nagyeyellow na yung balat ko. Nagkaproblema daw yung atay ko nun pero di maexplain maigi nung time na yun kung bakit kaso sa loob ko, alam ko kasi yung ginawa ko.

At ito ako ngayon, buhay pa.
Masaya.
Sinusubukan ibalik sa mundo yung pag-ibig na natanggap ko.

4th year Medical Clerk / Junior Intern ako ngayon. Nagrorotate ako ngayon sa Psychiatry. Mas nakikita ko yung halaga nung pamilya, kaibigan at mga importanteng tao sa ibang tao. Higit pa dun, sobrang importante na iparamdam natin sa ibang tao na di sila nag-iisa, na kahit ano pa yan, makakayanan nya dahil madaming susuporta sa kanya.

Nung isang linggo, halos araw-araw akong umiiyak dahil sa problema pero siguro dahil mas alam ko yung paraan ko kung paano mas luluwag yung pakiramdam ko, dahil siguro sa edad ko ngayon mas alam ko na may matatakbuhan ako para magkwento at humagulgol, dahil yung kapatid ko at pinsan ko di nagsawang tanungin "Ate, okay ka lang?" habang nakayakap, dahil siguro mas bukas yung mundo sa posibilidad ng kalungkutan, dahil siguro mas matibay yung kapit ko sa Diyos, pamilya at mga nagmamahal sa akin, simula nung 2008, hinding hindi ko na naisip muli yung magpakamatay.

Ang hirap kalaban ng kalungkutan pero mas mahirap kalaban yung sarili kapag nakaharap ka sa kalungkutan kasi ikaw mismo para kang nawawala sa tamang judgment. Ikaw mismo para kang napaparalyze. Di mo alam yung ekskatong gagawin mo sa pagkakataon na yun. Para kang nawawala sa wisyo mo at gugustuhin mo na lamang takbuhan yang mga problema mo. 


Lahat tayo nalulungkot. Iba-iba tayo ng paraan pero lahat tayo ang gusto lang sa punto ng kalungkutan, malalaman natin na di tayo nag-iisa na haharapin yun.

Kaya sana, sana ikaw na makakabasa nito, kahit sa isang araw, maging gawain mo na mangamusta, kahit sa mga random na mga tao na di mo madalas makausap, o kahit Facebook message na lang, o kung may load ka, isang text lang o kung mas madami yang load mo, ipantawag mo, wag kang mahiyang mangamusta o sabihan yung isang tao na "Pre, andito lang ako"


PS.
Mga pare, andito lang ako. Di kayo nag-iisa.

12:35am

Duwag mo, pre.
Like, unlike.

10-6-17

Ang Hindi Niya Namimiss

Para kang target, hindi ka niya namimiss.

Hindi ka niya namimiss dahil di niya namimiss yung pagtalikod sa kanya, di niya namimiss yung pagkadurog ng puso niya at di niya namimiss yung pagdududa niya kung karapatdapat ba siyang mahalin, kahit na ibinigay na niya ang buong buo niya.

Hindi ka niya namimiss dahil nakikita niya ngayon kung sa paanong paraan siya minamahal at pinipiling mahalin ng mga taong nakapaligid sa kanya - maayos man siya o hindi at pinipilit wag bumitaw kahit ano pa man. Nakikita niya na humahanap sila ng dahilan para manatili at hindi para umalis. Nakikita niya yung mga taong sumusuyo sa kanya, noon hanggang ngayon, walang palya. Nakikita niya ang lahat, lalo na yung mga bagay na di mo ginawa para sa kanya.

Hindi ka niya namimiss dahil hindi siya humingi ng higit pa sa oras mo. Hindi siya humingi ng surpresa, ng singsing, ng mga pangako. Hindi siya humingi ng kahit ano pa mang di mo kakayanin, kasi di siya humingi ng kahit ano bukod sa pag-ibig mo at katotohanan. Humingi siya ng pagkakataon. Lagi siya humihingi ng pagkakataon para sa inyo. Na sa tuwing gugustuhin mong talikuran ang kayo, siya yung di bibitaw, na kahit sa panahong di na siya makahanap ng rason para kumapit, di pa din siya sumuko sa inyo, lalong lalo na sa iyo. Na sa kada panahon na gumagawa ka ng mga dahilan, iintindihin niya kahit ikaw mismo alam mong lecheng di mo maiintindihan yang kagaguhan mo.

Hindi ka niya namimiss kasi ibinigay nya yung buong buo niya sayo, walang pagsisisi. Ang totoo lang, di mo siya deserve. Hindi ka karapatdapat sa kanya, sa lahat ng effort nya, sa buong pag-ibig niya, sa katapatan niya, sa kabaitan niya. 

Hindi ka niya namimiss dahil sayo, lagi siyang malungkot. Nakalimutan niya kung gaano siya karapatdapat mahalin, yung tapat, yung totoo, yung di umaalis, yung di umiiwas, yung kaya siyang ipaglaban, yung papanindigan siya, yung pag-ibig na di katulad ng sayo. 

Hindi ka niya namimiss dahil naisip niya, sayang sa oras.

Hindi ka niya namimiss dahil di ka karapatdapat mamiss. Di mo siya itinuring ng tama. Hindi mo sya minahal ng tama. Hindi mo siya pinakawalan ng totoo. Di mo siya binigyan ng oras. Di mo sya binigyan ng pansin. Hindi mo siya binigyan ng rason para mamiss ka.

Hindi ka niya namimiss dahil di ikaw yung dapat mamiss.


PS
"Preserve your love for someone who's eager to have it. Someone who's eager to have you. Someone who's eager to love you. Save your heart the hurt" - Reyna Biddy

PPS
Para maalala mo yung mga tao na di mo dapat mamiss

Ang Naging Totoo

Ikaw:

Kailangan ko lang syang palayain dahil mahal ko sya. Lalo na't wala syang ginawa kundi alagaan at mahalin ako.

Pilit nyang sinusubukang baka kaya nyo pa, baka pwede pang ipilit. Habang binibitawan mo sya, kasabay nun yung paghawak nya sa pag-asa na kakayanin nyo pa. Nilalaban ka ng isang taong, pinapakawalan mo na. 

Ikaw:

Ayokong magsinungaling sayo. Meron akong nagugustuhang iba.

Siya:

Maaayos pa natin 'to. Subukan pa natin. Wag mo naman akong iwan. Wag mo naman akong bitawan. Wag mo naman akong sukuan. Mahal na mahal pa rin kita.

At di ka pa rin nya binitawan. At di ka pa rin nya hinahayaan. Umiiyak sya, nadudurog sya pero ikaw pa rin yung sinisigaw nya. Nasasaktan sya pero naiisip nyang mas masasaktan sya kung mawawala ka.

Ikaw:
Ate, penge advise or tuktukan mo ako. 

Ako:
Salamat sa pagiging totoo. Salamat sa katotohanang hindi mo ipinagdamot sa kanya. Salamat na kung nasaktan mo man sya, nasaktan mo sya ng harapan at di sya nag-iisip na baka ang mali, sya. Na kung sa oras na yun nagtapos kayo, naging matapang kang sabihin sa kanya na nagkamali ka, na ibinigay mo ang totoo na kung saan sa iba'y mahirap maging totoo. 

Hindi mo alam kung gaano kahirap na sa pagtatapos ninyo, iisipin niya na ano yung mali sa kanya, na baka may nagawa sya kaya hihiwalayan mo sya, pero sinubukan mong pagaanin sa kanya sa pagsasabi ng totoo. Sinubukan mong mas maghilom sya sa paraan na karapat dapat sya. 


"Hihiwalayan ko sya dahil mahal ko sya." 
Ngayon ko lang naintindihan yun ng sobra. 

Pinalaya mo sya bitbit ang katotohanan. Di ka nagsinungaling. Di ka nagtago. Pinalaya mo sya ng tahimik ang loob nya, maaring wala ng tanong. Nirespeto mo yung pinagsamahan ninyo. Nirespeto mo sya. Pinakawalan mo sya, dahil mahal mo sya at di niya deserve na di yung best mo ang makukuha niya. 

Dahil nung sinabi mong "Mahal kita", di katumbas nun ang "Di kita iiwan"
Mahal mo sya, di sa paraang mananatili ka sa kanya.
Mahal mo sya, di man sa hindi mo sya iiwan.
Mahal mo sya kaya pinapalaya mo sya.
Mahal mo sya kaya gusto mo syang sumaya, yung saya na di mo na maibibigay sa kanya.

Maging masaya ka. Deserve mo pa rin naman maging masaya.



PS. I'll always be here, Be! Simula noong binubugaw mo ako sa mga kaibigan mo hanggang ngayoooon, Ate mo pa rin ako! Mwaaaa!!!! Enjoy life, BB!

Ang Payong Kaibigan

Ilalaban mo ba sya? Ilalaban ka ba nya?

Inayos mo yung sarili mo dahil yun ang sa tingin mo deserve nya. Ibinibigay mo sa kanya yung mga bagay na higit pa sa ibinigay ng iba dahil gusto mong maramdaman nya na karapat dapat syang seryosohin at di gaguhin katulad ng ginawa ng iba. Naging handa ka para sa kanya na matagal mo nang sinusubukang di harapin pero para sa kanya, handang handa ka na. 

Siya ba?

Masaya ka pero magulo. Ang totoo, di mo alam kung talagang masaya ka pero ayaw mo syang mawala. Gustong gusto mong magalit lalo gulong gulo ka sa kanya pero sa oras na gustuhin mong panindigan yung mga iniisip mo, konting ngiti lang nya, punyetang, nawawala ka na naman sa sarili mo. Nanghihina na naman yang loob mong talikuran yung isang taong di mo alam, inuubos ka.

Bat mo hahayaang maubos ka ng isang taong ni hindi ka man lang kayang panindigan? Bakit bigay ka nang bigay sa isang taong ni walang kayang ibigay sayo? Bakit mo ilalaban yung isang taonng mukhang di ka naman kayang ilaban, puro salita lang? Ano yan? Pagmamahal?

Hindi mo pwedeng asahan sa kanya na ibibigay nya din sayo yung pag-ibig na ibinigay mo sa kanya. Di kayo pareho ng puso. Hindi mo pwedeng paikutin ang mundo mo sa kanya dahil sa oras na mawala sya, guguho ka. Hindi mo pwedeng hayaan yung sarili mong malunod sa pag-ibig na di mo natatanggap. Hindi ka pwedeng umasa sa isang relasyon na di pa man nagsisimula, magulo na. Hind ka pwedeng maghangad na magiging maayos yan kung sa umpisa pa lang, may isinabay sya sayo ng di mo alam. Hindi pwede. Please lang, hindi pwede.

Ibigay mo yang pagmamahal mo sa sarili mo. Ibigay mo yan sayo dahil higit kanino pa man, mahalin mo ang sarili mo.

Kung kailangang bitawan mo sya, gawin mo.
Kung kailangang pakawalan mo sya, gawin mo.
Kung kailangang layuan mo sya, gawin mo.
Kung kailangang talikuran mo sya, gawin mo.
Kung kailangang kalimutan mo sya, gawin mo.
Kahit mahirap, kahit tanginang ikaw yung mababaliw, gawin mo.

Bitawan mo sya kaysa bitawan mo ang sarili mo.
Pakawalan mo sya kaysa pakawalan mo ang sarili mo.
Layuan mo sya kaysa layuan mo ang sarili mo.
Talikuran mo sya kaysa talikuran mo ang sarili mo.
Kalimutan mo sya kaysa kalimutan mo ang sarili mo.
Mahirap sa umpisa. Nakakabaliw sa umpisa.
Pero kung para kayo sa isa't isa, makakablik kayo sa tamang panahon.
At kung merong taong mas tama sayo, makakapunta sya sa buhay mo dahil pinalaya mo yang puso mo sa maling tao.

PS.
-Ang saya ko sa "akala-mo-lasing-sa-heart-to-heart-talk na gabi until umagahin na yun. Miss ko na kayo Cha, Marj, Reb, Daph, Sacs and Khai.
-Kilala mo kung sino ka at alam kong alam mo ang deserve mo. 

Ang Pantay Sa Pag-ibig

Noong mas bata ako, akala ko na yung pag-ibig na pang-mag-jowa o pang-mag-asawa ay para sa babae at lalaki lang, magka-edad, pareho ng estado ng buhay. 

Naaalala ko yung oras na may kapitbahay kami na sabi nila mag-asawa sila pero pinagtatakahan ko noon, pareho silang may dede pero si Ate Honey mahaba ang buhok, yung isa maikli. May tita din ako na ang asawa nya ay kaedad na ng lola ko. 

Nung nasa elementary ako, nagtataka ako kasi sa school namin noon, madaming mga gwapo pero may dede. Meron din akong nakilala na kapatid ng lolo ko na mahilig sa "short shorts" pa yung term sa pekpek shorts noon, saka ko nagets yung "bakla" at "tomboy"

Nagkakagusto ako sa parehong babae at lalaki pero ako mismo nahirapan noon sa sarili ko kung ano ba ako. Tomboy na ba yun? Silahis? Simula noon, di ko alam kung paano ko maipapaliwanag sa iba kung ano ako kasi ako mismo di ko maintindihan kung ano ako noon.

Nakalipas ang maraming taon, ito ako. Hindi ko kailangang sabihin kung ano ako talaga. Di ko naman kailangang magpaliwanag kahit kanino. Pero sa tuwing tinatanong ng ibang tao kung ano ako, sumasagot lang ako ng "Bi" Sumasagot ako para lang magets nila kung ano ako, pero kapag kailangan nila ng paliwanag, lagi kong sinasabi "Di ako nagmamahal dahil babae o lalaki yung isang tao. Basta nagmahal ako, yun lang. Di ako pumipili. Di ako nagmamahal para sa ari."

Nitong nakaraang linggo, ang sarap sa pakiramdam na may nakasama kami ng mga kapatid at pinsan ko. May pinakilala sa amin. Walang tanong. Walang kailangang eksplenasyon. Pag-ibig lang. Kusa lang. Gets na. Yun na yun. Buti na lang ganun ang pamilya ko. Buti na lang.

Sa pag-ibig, lahat tayo pantay-pantay. Walang kasarian. Walang edad. Walang estado sa buhay. Walang pinipili. Sa pag-ibig kusa lang, di kailangang ipilit, di kailangang ipaliwanag, di kailangang magets ng ibang tao.

Malaya tayong magmahal. Basta wala kang tinatapakang ibang tao. Wala kang ibang sinasaktan. Wala kang sinasakripisyo, magmahal ka lang. Malaya tayo. Malaya ang pag-ibig. 

PS.
Poks: Sobrang saya ko para sayo, alam mo yan. Looking forward sa 2019!! Mwa mwa
SPR BFF: Sa lahat ng love letters na kailangan mo ng lettering, sa lahat ng surprises na paplanuhin, baback up-an kita. Mwa mwa!!!!

Ang Mga Bintana

Dalawang bintana na minsa'y nagkatabi.

Nagkatagpo't nagkakilala.

Nagkausap at nagtawanan.

Dalawang bintana'y siguro sa parehong paraan nasa parehong landas ang tinatahak ngunit ang isa'y nauuna.

Ang unang bintana'y nasa tugatog ng larangan.

Naabot na ang pangarap at kumikita.

Masaya.

Ang pangalawa nama'y nag-uumpisa pa lang umabot ng pangarap.

Gumagapang pa.

Masaya.

Pero sa kung paanong paraan napagtagpo ng tadhana na biglaan, parang wala silang magawa kundi tanggapin ang tadhana na biglaan din mawawala yung konting pagkakataon na magkasama sila kasi babalik tayo sa katotohanang magkaiba pa din sila ng tinatahak sa ngayon. Hinangin ang pagkakataon. Hinangin pati ang mga salita, di alam kung san patungo.

Unang bintana:

*Subukan nga kitang abutin*

Pangalawang bintana:

Ganun lang yun, pinagtagpo at hanggang dun lang.

*Magsasara na sana ngunit...*

Unang bintana:

*Kinamusta ang pangalawang bintana*

Pangalawang bintana:

*Nagulat*

At nag-usap muli ng sandali, di man magkatabi.

Kung gugustuhin, may paraan.

Kung aabutin talaga, laging maaabot.

Hinangin ang mga salita mula sa kanya patungo sa akin kahit na yung distansya tila ba di ko maarok kung gaano kalayo - yung mga salitang di ko inaasahang na siya pa mismo ang mauuna.

Di na muling isasara ang pagkakataon, lalo na kung katulad mo ang hihingi ng pagkakataon.

Nag-umpisa pero sana di pa matapos.

Nagtagpo pero sana di mawala ang pagkakataon.

Saan at paano mag-uumpisa?

Saan at paano magtatapos?

Kung nagsimula, pwede bang wag na matapos?

Kung nagtapos, paano malalamang tapos na?

PS.

Salamat.

Sa susunod ulit.

Aug 6-7, 2017

Okay na ako.

Itigil lang yan, dude.

Ang Tagpuan

Gusto kong matagpuan muli ang pag-ibig ko para sayo katulad ng pag-ibig mong para sa akin pero sa paanong paraan tayo mag-uumpisa? Saan tayo magsisimula? - Sa Tagpuan. Bumalik tayo sa ating tagpuan.

Tagpuan ng mga pusong uhaw, pero baka hindi sa isa't isa. Baka nauuhaw tayo sa pag-ibig ng ibang mga tao, na baka sa kwento natin, wala naman talagang "tayo", walang kwento ng pag-ibig natin hanggang sa mga kinabukasan. Baka nung nagtagpo tayo noon, dun din nagtapos, sa mismong punto ng pagsisimula mo, hinahanap natin ang katapusang sana'y naging mailap ngunit di natin naiwasan.

Baka kailangan lang natin magtagpo. Magtagpong muli. Magtagpo pati ang mga puso natin. Baka. Baka sa susunod na buhay ang pagtatagpo ay di na magtatapos sa pag-alis. Baka ang pag-ibig, di kailangang igibin, baka sa susunod. Baka sa susunod na pagtatagpo.

Di mo kailangang habulin ang gustong manatili sayo.
Dahil sa tagpuan ng pag-ibig, dapat walang biglang taguan.

Tandaan mo yun.

Di mo kailangang mag-antay sa tao para bumalik, kasi sa punto na umalis siya, iwan mo sa sarili mo ang respeto na sa tagpuang inaasam mo, merong taong makakatagpo ka, yung di lilisan, yung di mang-iiwan.

Tandaan mo, ang pag-ibig na umalis, wag mo ng hayaang bumalik. Dahil pinagtagpo lang kayo pero di nakatadhana. Dahil walang nakatadhanang ikaw mismo ang wawasak sa puso mo.
Tandaan mo.


PS. Kailan pa ba 'to MJ? "Kailangan lang ulit magkatagpo" Hits me every single time. To more sabaw na tamabay at kwentuhan ng kahit ano.  

Tongue In A Lung: 100,000

May 2011 nung nagsimula akong maghanap ng mga salita na tatapat sa nararamdaman ko. Di ko eksakto alam saan patungo yung mga salitang yun. Di ko alam kung saang lupalop makakarating ang mga salita ko. 

Masaya ako o malungkot, tumatawa o umiiyak, in love o nasaktan, meron akong mga salitang sinubukang gawing karapatdapat na tumapat sa bawat nilalaman ng puso ko. Gumawa ako ng blogs para sa iba't ibang tao - mga kaibigan, yung ibang naging ka-ibigan (na yung iba nabura ko dati kasi meron akong naisulat para sa iba na syempre iwas gulo sa present dati, chusera! pero ngayon, di na ako magbubura. I'll try. Hahaha), mga kamag-anak, mga katropa, mga tao sa school o kahit mga taong estranghero na nagkataong sumakto para makabuo ako ng mga grupo ng salita na sa tingin ko may kahulugan kung pagsasamahin, na sa tingin ko magkakaroon ng punto kung susubukang iayos maigi.

Totoo lang, yung ibang nandito, di ko na din maalala na nasulat ko pala. Parang "diary" ang dating nito para sa akin. Di ako yung taong mahilig magpakita ng lungkot kaya ito yung naging isa sa nakatulong sa akin para (lalo yung mabibigat sa dibdib) mailabas ko at mapanatili ko na mabuo ako ng ngiti lalo nung nasa kolehiyo ako.

Ang saya nung makita ko kahapon habang nakaupo ako sa Seamen's Hospital, sinilip ko yung blog ko at nakita ko na "100,030" na. Huhuhuhu! Isipin mo yun, yung mga salita kong itinapon sa akala ko kawalan, di nawala. Nakatagpo ng mga taong tumanggap ng mga salitang yun.

Para sa mga madami pang taon na pagtugma ng mga salita, para sa mga madami pang makakabasa ng mga salitang siguro hahanap din ng pwesto sa kawalan ninyo. Kolehiyo ako noon, ngayon kumekendeng na sa mga ospital, hanggang sa abutin na ako ng 100 years old, susubukan nating panatilihin ang mga salita at susubukang bumuo ng madami pang grupo ng salitang tutugma.

Kung ano mang dahilan at napadpad ka dito ngayon, salamat! Salamat mga Be!

Love,
Kat.


PS.
May mga bagay na okay lang antayin. May mga bagay na ayos lang di tuluyang pakawalan. May mga bagay na kahit anong gawin mo, babalik balikan mo. At sa konting karapat dapat dun, isa 'to dun.
Halos 6 years na, tangina lang tongue in a lung.
Dito nagsimula: Ang Panimula

Ang Lumakad Pabalik At Natutong Lumakad Palayo

Ano ba 'to? Marathon na ba ang pag-ibig? Unahan makalayo? Tapos kapag may nauna yung dating nahuhuli, pipilitin mong hatakin pabalik? Baliw ka.

ANG LUMAKAD PAPALAYO:
Pasensya ka na pero para sa atin 'to. Yang oras na hinihingi mong di ko naibigay, pasensya na kung sa iba naibigay ko. Mahal kita, alam kong alam mo yun, pero kung tayo, tayo talaga. Sorry.


ANG GUSTONG MAGMAKAAWA:
Kung pwede lang kitang pilitin na piliin ako, gagawin ko pero ayaw mo naman. Ayaw mo na. Ayaw mo na sa akin? Sana di mo na lang sinabing mahal mo ako kung ganito. Gustong gusto kong balikan mo ako. (At sa sumigaw sya sa katahimikan na walang makakarinig ng - sana balikan mo ako)

Mahirap pero kakayanin ko. Ginawa ko naman ang lahat. Minahal kita ng tama at higit pa kaso wala. 


Lumipas ang mga buwan, nakakangiti na sya ng hindi kailangan ang taong lumakad papalayo. Tila ba perpektong kwento ng pagmomove on. Walang bakas. Walang maiiwang bakas. Walang luha. Walang magmamakaawa. Naging masaya sya. Nahanap nya ang kasiyahan na di kailangang ibigay ng tao na mismong sinaktan sya. Inangkin nya ang kasiyahan at pag-ibig na ipinagdamot sa kanya. Naging masaya siya. Naging maayos na sya.


ANG LUMAKAD PAPALAYO (NA NGAYON GUSTONG LUMAKAD PABALIK):
Mahal pa kita. Sana tayo na lang ulit. Nagsisisi akong iniwan kita. Nagsisisi akong binitawan ko yung taong walang ginawa kundi mahalin at intindihin ako. Nagkamali ako nung sinabi kong kung tayo, tayo talaga kasi gusto kong ipilit na maging tayo. Tayo na lang ulit. Nasiyahan akong mapaligiran ng mga tao, ng mga bagong tao, na kinalimutan ko na yung totoong magpapasaya sa akin - ikaw. Ang laki kong tanga nung binitawan kita, nung hinayaan kita, nung sinaktan kita. Ang laking pagkakamali at sobrang nagsisisi ako. Ang hirap makitang okay ka na ng walang ako, na masaya ka na kahit hindi sa akin, na di na ako yung dating laging iniisip mo, na di na ako yung mismong kasama mo ngayon. Ang hirap pala ng wala ka. Ikaw yung kasama kong nagsimula pero ang tanga ko lang na hinayaan kitang mawala. Hirap na hirap na akong wala ka, na kahit anong isip ko sayo, di kita makakausap, na di kita maaabot katulad ng dati. Mahal na mahal pa rin kita. Sana tayo na lang ulit, kung pwede lang, tayo na lang ulit.


ANG GUSTONG MAGMAKAAWA (PERO NATUTONG LUMAKAD PALAYO):
Wala na akong oras para sa lokohan. Paulit ulit. Ilang beses kong pinili kang mahalin, pero ako ba, kailan mo pinili? Mahal mo ako ngayon? Kung kailan hindi ko na hinihingi, kung kailan masaya na ako kahit wala ka, kung kailan maayos na ako, hahatakin mo na naman ako para paniwalaan ang pag-ibig mong nakakalito? Mahal mo lang ako ngayon kasi alam mong wala na ako, kasi alam mong tuluyan na akong nawawala sayo. Mahal mo lang ako ngayon kasi alam mong masaya na ako kahit wala ka, kasi alam mong buo yung araw ko kahit hindi ka parte nun. Mahal mo lang ako ngayon, kaso di na yang pag-ibig mo yung eksaktong gusto ko. Gusto ko ng pag-ibig na di nawawala, di lumalayo at hindi yung pag-ibig na bumabalik.


PS. I'm so happy for you, DN. I love you!!!! Para sa pag-ibig na di kailangang hingin!