Sa buhay ko, hindi ako kailanman marunong mag-antay. Yun ang akala ko. Yun ang paniniwala ko. Yun pala, simula nagkolehiyo ako, ikaw yun tinitingala ko. Ikaw yun wala akong kamalay malay na ginugusto ko. Ang tagal kitang inasam. Ang tagal kong hiniling na makapiling ka. Ang tagal kong ipinaubaya sa Diyos kung magiging para sa akin ka. Dumaan ako, hindi lang sa butas ng karayom, di lang sa baga ng uling, pati na rin sa lubid na akala ko mapapatid dahil sa bigat di lang ng katawan ko, kundi pati ng puso ko sa kaba na kung hindi ko matawid ang lubid na 'to, baka makawala ka sa paningin ko. Hindi ka madaling makuha. Hinding hindi.
Ngayon? Ito ka. Ito yung araw na matagal kong inasam. Ikaw at ako. Ano mang nangyari, ang importante para tayo sa isa't isa. Sa huli, ang Diyos, binigay tayo sa isa't isa sa tamang pagkakataon. Hindi tayo parang regla na nadedelay. Hindi din parang text, na mas madalas pa madelay. Sa susunod? Dun naman tayo sa stage, di para umarte, pero para maklaro na ang lahat ng namamagitan sa atin. Yun ngingiti akong suot, di ang trahe de boda, pero ang toga. Hahawakan kita ng mahigpit, pero pangakong aalagaan kita.
***Salamat Lord. Utang ko po 'tong lahat sayo. SERYOSONG SALAMAT, LORD!
***Para sa lahat ng nahirapan, pero maniwala ka, nasa atin ang huling halakhak.
***Para sayo, tiga-RICO 2012.
kaya natin to.. :D
ReplyDelete