Kinulang ba talaga ako sa pagsabi sayo na gusto kita? O baka di ko talaga nasabi sayo kahit kailan? Pero alam ko ginagawa mo kasing biro yung lahat, di mo rin naman eksaktong sinabi na gusto mo ako noon kaya di na din ako nagsalita. Kaya hinayaan lang kita. Ilang buwan na din yun. Ilang buwan na pero parang nung isang buwan lang.
Hindi ko alam yung eksaktong meron sayo. Hindi ko rin alam kung anong nakita ko sayo pero tumatak ka. Hindi ka man tumatak nung mga nakaraang taon. Hindi ko man alam na may isang katulad mo sa maliit nating mundo, pero simula nung tinanong kita noon, alam kong magiging importante ka sa akin. Importante ka pa rin. Importante ka na lagi. Sana alam mo yun.
Hindi man maayos 'tong mundo na 'to at baka malamang nadala tayo sa iwasan, sa hindi pagpansinan, o baka dahil yung buhay natin di na lang umeksakto, pwede din nagkahiyaan, pwede din naman may mga bagay at tao kasing mas mahalaga kaysa sa tugmaan nating dalawa, pero napasaya mo ako. Sana alam mo yun.
Gusto kita. Gusto kita noon. Gusto pa rin kita ngayon. Sana alam mo yun (kahit malamang hindi)
May mga bagay na kaya kong ipaalam, meron din sigurong hindi pero gusto ko lang malaman mo, nandito ka pa rin. Nandito lang. Nandito lagi. At nandito lang ako para sayo at sa lahat ng 'to, gusto kitang hindi ma-miss, pero lagi kitang namimiss. Sana alam mo yun pero di na katulad ng dati, di ko na mapaalam.
PS. Mishu pero okay na ako sa ganito. Okay na ako sa oras at panahon. Okay na ako sa distansya. Naging okay na ako.
No comments:
Post a Comment
May karapatan kang ipahayag yan. Tongue in a lung, wag kang tatameme.