Imulat mo ang isipan mo, matatanto mo na ang importante yung mga taong umiibig. Na ang importante yung mga di nang-iiwan. Importante yung mga di nagsawang bigyan ka ng oras, panahon. Importante yung mga pinilit hawakan ang kamay mo ng mahigpit, di dahil gusto ka nilang saktan, kundi dahil ayaw ka nilang mawala, na gusto nilang bigyan ka ng lakas sa panahong wala kang maibigay sa sarili mo. Ang importante yung mga taong nandyan kung masaya ka, pero andyan din kung iiyak ka. Ang importante yung mga nandyan nung nagtatagumpay ka, pero di nawawala sa panahong palubog ang buhay mo. Ang importante yung mga taong tanggap ka, tanggap ang lahat sayo, maganda man o pangit. Ang importante yung mga di lumilisan kaht madaming pagkakataon na yung dapat ka nilang iniwan. Ang importante yung di puro salita, pero yung nararamdaman mo kahit wala silang sabihin.
Hindi pag-ibig ang importante.
Ang importante yung mga taong nagpaparamdam sayo ng pag-ibig.
Wala ang pag-ibig kung puro salita. Salita lang yun, walang pagkakaiba sa iba pang mga salita.
No comments:
Post a Comment
May karapatan kang ipahayag yan. Tongue in a lung, wag kang tatameme.